Zgodzicie się ze mną?

Doszłam niedawno do szokującego wniosku, że człowiek może być, lub nie być, genetycznie uwarunkowany do ćwiczeń fizycznych. Że są wśród nas zwyczajnie ludzie, którzy nie są w stanie swojego biologicznego jestestwa nakłonić do regularnego wysiłku. Jak się już pewnie domyślacie- jestem jednym z tych ludzi 😛

Dotarło to do mnie po dość długiej debacie z moją siostrą na temat ćwiczeń, do których się mnie żadnymi argumentami nie zmusi. Wiem, że to dla zdrowia. Wiem, że to dla urody. Wiem, że to dla endorfin. Ale jak ja mam robić coś, czego TAK BARDZO NIE CHCE MI SIĘ ROBIĆ?

I nie przekonuje mnie też teoria mówiąca, że po około 6 tygodniach regularnego ćwiczenia ciało się przyzwyczaja i wręcz domaga o więcej. Ćwiczyłam nawet i 3 miesiące i jak tylko osiągnęłam swój zamierzony, wagowy cel, ćwiczenia odchodziły, jak ręką odjął i nic w moim ciele nie domagało się o więcej.

W szkole kążdy ma wychowanie fizyczne, więc nie można mi również wmówić, że nawyki się kreuje od małego. Uczestniczyłam w zajęciach WF-u i co? Nie byłam dobra w żadnym sporcie, radość sprawiały mi może 2 ich rodzaje.

Wymówek na to, żeby przełożyć ćwiczenie, znajdę tysiąc. A wystarczy mi przerwać RAZ, żeby lawina ruszyła. Nie czuję żadnych endorfin, nie czuję radości, nie sprawia mi to frajdy. Jeżeli nie lubię wątróbki, to jej nie jem, prawda? Czy może też mam się zmuszać?

A gdzie się nie obrócę, tam zawsze widnieje jakaś reklama nowej siłowni, nowych butów do biegania, zniżki i vouchery lub zdjęcia kobiet ubranych na sportowo, jedzących sałatki, które opowiadają żarty (bo te kobiety zawsze się na tych zdjęciach z czegoś śmieją). I to powoduje presję. A presja powoduje, że się człowiekowi JESZCZE BARDZIEJ NIE CHCE.

Nie ćwiczę. Nie lubię ćwiczyć. Nie znalazłam jeszcze takiej formy ćwiczeń, która zatrzymałaby mnie na dłużej. Może ja po prostu nie jestem do nich genetycznie uwarunkowana???

Czy to możliwe? Powiedzcie mi 😉