14/52 – Hindus vs galaretka

Dzisiejszy temat do opisania zupełnie mi nie odpowiada. Kompletnie nie wiedziałam, jak mam go ugryźć. Jedzenie? Serio? Taki temat jednak dostałam, więc postanowiłam uraczyć Was krótkimi anegdotkami. Mam nadzieję, że każdy z moich Czytelników znajdzie tu dziś coś dla siebie.

Jeżeli nigdy nie widzieliście miny Hindusa, który po raz pierwszy w życiu zetknął się z nóżkami w galarecie, to powiadam Wam, że Wasze życie jest niekompletne. Mina mojego męża, który na imprezie urodzinowej Polaków zobaczył na stole tańczące do rytmu muzyki nóżki była bezcenna. Ludzie pokładali się ze śmiechu widząc, jak dźga widelcem podejrzanie wyglądającą galaretkę i próbuje odgadnąć, co w niej pływa. Zarówno on, jak i nóżka, byli gwiazdami tamtego wieczoru.

Jednym z moich największych talentów jest wydłubywanie z jedzenia wszystkiego, co mi w nim nie pasuje. Mogą to być grzyby czy kawałki cebuli i innych ugotowanych warzyw. Jogurtów z kawałkami owoców nawet nie ruszam, a jeśli przyjdzie mi jakiś jeść, to owoce też z niego wydłubuję. Dużo się w tej kwestii zmieniło od kiedy mieszkam z mężem. Wygląda na to, że w Indiach potrawa bez przynajmniej 5 przypalonych cebul to nie potrawa. Wydłubywanie czegokolwiek nie ma sensu, bo siedziałabym po prostu głodna. Sama zaczęłam dodawać do potraw tony cebuli, czosnku, ostrych przypraw, imbiru, kurkumy i innych niezwykle wartościowych składników. Najszczęśliwszy z tego powodu jest jednak mój tata, który jest niezłym łasuchem i już z niejedną potrawą zrobioną przeze mnie lub męża chciał się żenić.

Która kuchnia świata przychodzi Wam do głowy jako pierwsza pod względem zdrowia? Może inaczej: którą kuchnię świata wskazalibyście jako najzdrowszą? Dla mnie była to kuchnia grecka i wiele się nie pomyliłam, gdyż jest, z tego co pamiętam, w pierwszej trójce. Ryby, świeże warzywa, jogurt, sałatki – to wszystko smacznie i zdrowo się kojarzy. Podzielcie się w komentarzach swoimi wyborami, a później zweryfikujcie z wujkiem Google.

Mam za sobą 21 dniowe wyzwanie niejedzenia słodyczy. Czułam, że muszę zrobić sobie taki odwyk. Nabrałam bardzo złego nawyku zajadania nudy w pracy, a sięgałam właśnie po słodkości. Pomijając już oczywisty skutek takiego postępowania, jakim są dodatkowe kilogramy, to zaczęły boleć mnie stawy, szczególnie palców rąk. To mnie naprawdę wystraszyło, a jedyną możliwą przyczyną wydał mi się nadmiar cukru w organizmie. Po 21 dniach bez nagminnego podjadania łakoci mogę z radością potwierdzić, że uciążliwy ból minął, obwód w pasie się zmniejszył, a moje nawyki żywieniowe poprawiły się. Polecam każdemu!

Żeby jakoś smacznie zakończyć ten nudny temat, powiem Wam o moich kulinarnych miłościach. Majonez. Jak ja kocham majonez, to tylko ja wiem. Niektóre potrawy jem tylko po to, żeby móc je polać majonezem. Uwielbiam też fasolkę w sosie pomidorowym z puszki, której istnienie odkryłam w Anglii (nie wiem, czy w Polsce też takie są?). Mogłabym się żywić owsem. Uwielbiam go w każdej formie: owsianki, flapjacków, granoli do mleka na śniadanie czy polanej jogurtem. Ponadto kuchnia włoska z całym swoim spaghetti bolognese, lasagne, cannelloni, makaronem z łososiem, tiramisu, limoncello i każdą inną potrawą, której nie miałam jeszcze przyjemności skosztować. Dobrze, że nie mieszkam we Włoszech, bo żaden odwyk od słodyczy by mi nie pomógł.

A Wy macie jakieś anegdotki związane z jedzeniem mili moi?

Zdjęcie pochodzi ze strony https://foodmag.pl/przepis/galaretka-z-kurczakiem/