17/52 – Dziwna sytuacja towarzyska i łopatka do żwirku

Kilka tygodni temu rozpytywałam ludzi z pracy o kota. Moja tęsknota za posiadaniem miauczącego sierściuszka zwyciężyła wszelkie gospodarczo-geograficzno-finansowo-organizacyjno-rodzinne przeciwności. Okazało się, że dalszej rodzinie jednej z kobiet, z którą pracuję, okociła się kotka i mają do oddania kilka kociąt. Od razu zarezerwowałam sobie jedną dziewczynkę i czekałam 8 tygodni, po których nasza Chili będzie gotowa dołączyć do naszej rodziny.

Rodzina znajomej z pracy (L.) mieszka daleko od nas, szczególnie biorąc pod uwagę mój brak samochodu, dlatego od razu zaproponowała, że odbierze i przywiezie mi Chili, przy okazji składając wizytę swojej rodzinie. Byłam bardzo szczęśliwa i wdzięczna za jej propozycję; pozostało mi jedynie odczekać 2 miesiące.

W zeszły weekend L. powiedziała mi, że Chili jest już gotowa do odebrania: korzysta z kuwety, je kocią karmę i rozwija się bezbłędnie. Spodziewałam się, że dogadamy szczegóły odbioru kotka i tyle. Ku mojemu zaskoczeniu L. zaproponowała mi, żebym pojechała z nią i z jej mężem, zabrała ze sobą dzieci i spędziła z nimi kilka godzin nad morzem, nad którym mieszka jej rodzina. Co za miła propozycja! Jest tylko jeden problem… My z L. nie jesteśmy jakimiś szczególnie bliskimi koleżankami…

Gryzie mnie to wszystko od kilku dni. Zadaję sobie pytanie, skąd w ogóle wzięła się ta propozycja i czy powinnam była za wszelką cenę próbować znaleźć wymówkę i odmówić (co początkowo zrobiłam, jednak L. znalazła rozwiązanie na przytoczoną przeze mnie przeszkodę). Chyba gdyby zaproponowała mi tę wycieczkę tylko z grzeczności, spodziewając się, że również z grzeczności odmówię, nie nalegałaby? W dalszym ciągu coś mi tu jednak nie pasuje. Nie dość, że poza pracą nie utrzymujemy z L. żadnych kontaktów, to jeszcze przyzwyczajona jestem raczej do typowo angielskiego dystansu między ludźmi.

Stresuję się tym wyjazdem. Przez 2 i pół godziny będę zamknięta w samochodzie z praktycznie obcą sobie kobietą i jej całkowicie obcym mi mężem. Czy będzie niezręcznie? Czy nie będą żałować, że mnie wzięli? Czy nie powinnam jednak wymyślić jakiejś wymówki? A może niepotrzebnie panikuję i to całkiem normalna sprawa proponować całodniową wycieczkę nad morze komuś, kogo ledwo się zna, zapraszając na dodatek dwójkę dzieci? Co o tym wszystkim myślicie?

***

Kto by pomyślał, że łopatka do kocich odchodów może przysporzyć tyle szczęścia? Dostałam dziś taką łopatkę pocztą i wyjęłam z paczki przy współpracownikach z biura. Wszyscy oczywiście wiedzą, że za kilka dni jadę odebrać swojego kotka, więc nikt się nie zdziwił na widok łopatki. Powiedziałam, że brakowało mi już tylko tej ,,poop scoop”, czyli ,,łopatki do kupki”. Jedna z kobiet z biura szykowała się na koncert swojego ukochanego zespołu z lat 80., więc zaproponowałam jej żartobliwie, żeby wzięła moją łopatkę i wymachiwała nią pod sceną – wtedy na pewno przyciągnie wzrok któregoś z wokalistów. Hasło poop scoop jeszcze przez jakiś czas rozbrzmiewało w biurze.

Jedna z naszych klientek poprosiła o anulowanie zamówienia, zaczęłam więc szukać odpowiedniej faktury. Kobieta miała na imię Susan, a jej nazwisko zaczynało się na literę G. Szukałam dokumentu dobrych kilka chwil, jednak bez powodzenia. Gdzie ta Susan? Może przełożyłam fakturę do innego folderu? I wtedy dotarło do mnie, że zamiast Susan G. szukałam… Poop Scoop…… 🙂

Zdjęcie pochodzi ze strony https://uk.hotels.com/go/england/things-to-do-scarborough

Reklama